Czasopismo 09/2023 (Wrzesień)

W pracy przeanalizowano śledzenie udziału molowego wodoru w dwuskładnikowej mieszaninie z metanem poprzez rozwiązywanie równania adwekcyjnego transportu masy. Równanie zostało rozwiązanie metodą objętości skończonych za pomocą dwóch schematów różnicowych wyższych rzędów WENO-Z oraz TVD. Schematy wykorzystano do rozwiązania nieustalonego przepływu gazu w pojedynczym rurociągu. W obliczeniach stosowano zarówno model gazu doskonałego, jak i model gazu rzeczywistego. Oba schematy pozwoliły na otrzymanie poprawnych wyników.

W artykule dokonano analizy porównawczej jednowymiarowych dynamicznych modeli opisujących Thermal Energy Storages. Porównywano model oparty na bilansie energii z modelem przewodzenia i konwekcji oraz modelem konwekcyjnym. Dla każdego modelu badano wpływ czasu na rozkład temperatury w zasobniku, porównywano rozkłady temperatury w zasobniku otrzymane dla analizowanych modeli a także badano wpływ liczby węzłów ( przedziałów dyskretyzacji) na kształt krzywej stratyfikacji. Badano także wpływ natężenia przepływu dostarczanej wody gorącej na krzywą stratyfikacji.

W artykule przedstawiono wybrane aspekty budowy sieci związane z lokalizacją turbin wiatrowych ze względu na ich aerodynamiczny wpływ na elektroenergetyczne linie wysokiego napięcia. Opisano kontekst techniczny dotyczący obowiązujących uwarunkowań formalno-prawnych. Na podstawie danych źródłowych dotyczących oddziaływania aerodynamicznegW artykule przedstawiono złożony stan naprężenia w gazociągu przesyłowym wywołany czterema czynnikami: ciśnieniem gazu, zmianami temperatury, zginaniem na placu budowy oraz naciskiem gruntu. Wyniki obliczeń analitycznych porównano z modelem numerycznym. Zaobserwowano różnice w przypadku naprężeń termicznych obwodowych, które są mniejsze wg modelu MES niż wyznaczane analitycznie. Stosowane metody projektowe można uznać za bezpieczne, o ile nie występują dodatkowe oddziaływania na całej długości gazociągu. Wobec niepewności wyniku wskazana jest weryfikacja obliczeń różnymi metodami.

Recyrkulacyjne systemy akwakultury (RAS) stają się przyszłością intensywnej hodowli owoców morza i ryb, ponieważ tylko w RAS możliwa jest intensywna hodowla owoców morza i ryb w pełni kontrolowanym środowisku, przy oszczędnej gospodarce zasobami pierwotnymi. Recyrkulacyjny system akwakultury jest hodowlą biodynamicznym, z jednoczesnym znikomym wpływem na otaczające go ekosystemy, wpisującym się idealnie w gospodarka o obiegu zamkniętym (GOZ). W mniejszej pracy zaprezentowano wyniki wpływ sposobu regulacji natężenia przepływu wody w Recyrkulacyjnych Systemach Akwakulturowych (RAS) na straty energii wykazując, że pod kątem strat energii optymalną metodą regulacji natężenia przepływu wśród przebadanych jest wykorzystanie zaworu gilotynowego. Metoda ta charakteryzuje się najmniejszymi stratami energii w całym zakresie regulacji, umożliwia płynne sterowanie natężeniem przepływu, a dzięki sposobowi ustawiania stopnia zamknięcia zaworu za pomocą wysuwania dźwigni daje prosty sposób uzyskania żądanego stopnia introwersji.

znaczeniu dla gospodarki. Jednakże, platynowce stanowią jedynie niewielki procent całkowitej masy odpadowego katalizatora. Głównym składnikiem masy i objętości takich odpadów jest monolityczny nośnik ceramiczny lub metaliczny. Pozostałości masy katalitycznej po procesach pirometalurgicznego lub hydrometalurgicznego odzysku platynowców generują odpady, które obciążają środowisko naturalne w kontekście ich składowania. W związku z tym, istnieje potrzeba zrównoważonego podejścia do przetwarzania zużytych katalizatorów samochodowych, które uwzględnia efektywny odzysk i zagospodarowanie pozostałych komponentów poza platynowcami. Kordieryt, jako główny i powszechnie stosowany materiał ceramiczny w katalizatorach samochodowych, wyróżnia się wyjątkową odpornością chemiczną i wysoką wytrzymałością temperaturową podczas procesów przetwarzania. Jest również nisko porowatym materiałem o mało rozwiniętej powierzchni właściwej, co odróżnia go od klasycznych adsorbentów, które zazwyczaj posiadają silnie rozwiniętą powierzchnię właściwą i są silnie porowate. W niniejszym artykule przedstawiono wstępne badania, które uzasadniają możliwość wykorzystania ceramicznych nośników pochodzących z zużytych katalizatorów samochodowych jako nowego materiału o właściwościach sorpcyjnych. Takie rozwiązanie stanowi przyjazną dla środowiska alternatywę w kontekście efektywnego zagospodarowania odpadowego katalizatora samochodowego oraz maksymalizacji wartości dodanej z procesu recyklingu, wpisując się w założenia Gospodarki Obiegu Zamkniętego.

Zrównoważona gospodarka surowcami stanowi obecnie największe wyzwanie, w kontekście utrzymania i wprowadzania nowych technologii użytku codziennego. Stale rosnące zapotrzebowanie, a jednocześnie wyczerpywanie naturalnych zasobów wielu różnych pierwiastków, przyczynia się do coraz częściej obserwowanych kryzysów na globalnym rynku surowcowym. Obecnie najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest recykling odpadów, w celu odzysku surowców wtórnych, możliwych do ponownego wprowadzenia do obiegu materiałowego. Niemniej jednak korzystną alternatywę może stanowić także pozyskiwanie surowców z polimetalicznych wód kopalnianych, występujących w środowisku naturalnym na terenach powydobywczych. W nawiązaniu do zasad gospodarki obiegu zamkniętego oraz założeń transformacji klimatycznej, dokonano analizy potencjału kwaśnych wód kopalnianych (AMD), jako alternatywnego źródła metali krytycznych i strategicznych dla światowej gospodarki. Wykazano, że tego typu zasoby mogą być efektywnie zagospodarowane poprzez odzysk metali Co, Cu, Li, Ni i Zn w nich zawartych, przy zastosowaniu metod biologicznych – fikoremediacji. Do tego celu po raz pierwszy w literaturze przedmiotu wykorzystano ekstremofilne mikroglony czerwone – Cyanidioschyzon merolae i Galdieria sulphuraria.